woensdag 31 december 2014

Gezien en verdwenen in 2014


In hartje Groningen werd het honk van Vindicat gesloopt. Inmiddels is er tien meter verderop een nieuw stulpje voor de drinkebroers verrezen.

Ook het vierhonderd jarig bestaan van de Rijksuniversiteit Groningen is inmiddels gevierd.
Zij gaan zelf zo te zien voor infinity.



Maar feesten doe je anno 2014 niet alleen maar in het centrum, ook een sportveld op Zernike leent zich goed om hossend en hijsend een nacht door te halen.
de day after vonden mijn twee jongsten de voetbalwedstrijd van hun grote broer ernaast maar saai. Bierbekertjes rapen is dan een welkome zondagmiddagbesteding.

Mijn eigen kater verdween dit jaar zonder nader bericht. Ja, eerst wel. Toen werd ik elke maand gebeld dat er 'zo'n prachtige poes' in een of andere uithoek van de stad rondzwierf en met de vinder mee naar binnen liep. Maar toen mister James zijn hangertje verloor, belde er niemand meer. James koos zijn eigen huis.








Op mijn eigen fijne plek, waar ik twaalf jaar woonde, geniet nu een ander gezin van het uitzicht over Groningen. Ik heb nu geen 'room with a view' meer, maar huur een huis met tuin. Met muizen.

En met zo'n veldmuisje kan de zus van James, die wel bij mij bleef wonen, eindeloos spelen. Waarna ze hem, onder luid gekraak, oppeuzelt.
Gelukkig lust ze geen kamelen. Ik daarentegen wel weer.








Maar ik hou toch meer van zoetere zaken.
Machtig. Buiten. Espresso. Rome. 
Alwaar sommige uitzichten die in Groningen dan weer overtreffen. (de RE- en de -A zijn hier van de foto gevallen)
Het verbaast me altijd hoeveel wegen er naar  Rome leiden en hoe moeilijk het is om er weer weg te komen. Treinen vertrekken vanaf perrons die drie kilometer van de hal liggen. Autoverhuurbedrijven willen werkgeversverklaringen of achthonderd euro borg aan contanten (ja, inderdaad een creditkaart mag ook. Maar die heb ik niet). Daar komt nog bij dat organiseren niet mijn kernkwaliteit is dus missen we de bus, en die andere en....











Wat dan wel weer fijn is, is dat ik een ster ben in toevalligheden. Zodat we tijdens een zeer onlogische route voor een rondleiding over het erf, het gemiauw van kat Lucrezia hoorden. Ze was al twee weken spoorloos. Maar de Italiaanse moederkat is tenminste weer uit de put.
Nog even over die 'Paultje met het paarse krijtje', het mooiste kinderboek dat er bestaat, die stond deze zomer zomaar in mijn tuin. Hij paste er niet meer helemaal op, maar in het echte leven past soms ook niet alles. Hij tekent zijn eigen wereld, die wij onszelf dromen, maanlicht dat we najagen, verlangen, vragen, angsten waarin we verdrinken, omdat ons krijtje gaat trillen van angst en zo golfjes maakt.

Maar met datzelfde krijtje kun je ook pasteitjes tekenen. Of een mager rendier om de restjes daarvan te komen opeten. Of een schele agent die de weg wijst (de weg die je toch al wilde inslaan).

En uiteindelijk kun je zelfs je eigen bedje tekenen. En dan gelukkig in slaap vallen.

Teken je eigen leven. En als je geen paars krijtje hebt, dan kun je zelf goed om je heen kijken. Zien wat je wilt zien.
Of vraag het anders aan een kind. Dat jong genoeg is om het te begrijpen.


Deze Paul zoekt ook haar bedje op.
En wordt pas volgend jaar weer wakker.
Slaap lekker lieve lezers.

torno subito = ik ben er zo weer :-)

6 opmerkingen:

  1. Aangezien we in het volgend jaar zijn ben je wel weer wakker denk ik.
    Rome, daar moet ik nu toch echt eens werk van maken. Al 20 jaar (minstens) denk ik, Rome, ja, dat wil ik wel eens zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Regel maar drie tickets vanaf Zaventem, en eentje voor mij erbij en ik zal, niet als volmaakt Romekenner maar wel enthousiast verteller en perfect vertaler, jullie rondleiden in de eeuwige stad (Maar Sevilla in Zuid-Spanje is minder toeristischer, veel relaxter en ook mooi) ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je bent een kattenredster, een heldin.

    Rome vond ik mooi, maar druk. Villa Borghese was wel rustig. Ik genoot trouwens ook van het uitzicht dat je hier vermeldt.

    Een fijn 2015!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ nachtbraker, dank je. Nooit gedacht hier nog eens katten als blogstof op te voeren. (als ik zelf katten op het scherm zie, ben ik weg), nu zelfs drie maal. Dat hoeft dit jaar dus ook niet meer. ;-)
    Dat uitzicht is boven Trastevere, op/ piazza Garibaldi/ Giannicolo. Onder ons de mensenmassa, daar nauwelijks een toerist gezien. Warm lunchen onder locals, beetje rijst en chigorei uit vitrine kiezen. Slenteren, verdwalen......

    @ bentenge, Wat ongelooflijk balen dat reageren hier lastig blijft. Ik heb geen paswoord/ antirobot check. Probeerde al eens, met behoud van blognaam, over te stappen naar woldpress maar tot nog toe zonder succes. Vind zelf het niet kunnen reageren bijna net zo afstotend als kattenblogs. Daarom fijn dat je blijft komen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nou ja zeg, staat onze Suske gewoon bij jou op de foto! Echt, James en Suske: twee druppels water!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Mrs.T.
    Die Suske is toch niet per ongeluk pas sinds deze zomer jullie huisgenoot? Zou wel een stunt zijn om via deze/dit blog James op te sporen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.